اتفاقاتی که در اثر افت سطح کلسیم رخ می دهد؟

 
•    علائم
•    مشاوره با پزشک
•    چه کسی در معرض خطر است
•    عوارض
•    درمان و پیشگیری
•    خلاصه
هیپوکلسمی ، به عنوان بیماری کمبود کلسیم شناخته می شود ، هنگامی که خون مقادیر کمی کلسیم داشته باشد.
کمبود طولانی مدت کلسیم می تواند منجر به تغییرات دندانی ، آب مروارید ، تغییراتی در مغز و پوکی استخوان شود که باعث شکننده شدن استخوان ها می شود.
کمبود کلسیم ممکن است علائم اولیه نداشته باشد. معمولاً خفیف است اما اگر درمان نشود، می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
در این مقاله ، چگونگی پیشگیری یا درمان بیماری کمبود کلسیم را بیان می کنیم. ما همچنین علائم آن و اینکه چه کسی در معرض خطر است را شرح می دهیم.
علائم چیست؟
کلسیم برای بسیاری از عملکردهای بدن ضروری است ، بنابراین کمبود آن می تواند اثرات گسترده ای از جمله بر روی عضلات ، استخوان ها و دندان ها و همچنین بر سلامت روان داشته باشد.
اگر مصرف کم رژیم غذایی عامل کمبود آن باشد ، معمولاً علائم اولیه وجود ندارد. در طولانی مدت ، ممکن است فرد دچار پوکی استخوان یا تراکم کم استخوان شود. بدون درمان ، می تواند منجر به پوکی استخوان یا شکنندگی استخوان شود.
با این حال ، رژیم  غذایی معمولاً دلیل اصلی کمبود کلسیم نمی باشد. کمبود کلسیم در درجه اول ناشی از مشکلات سلامتی یا درمان هایی مانند نارسایی کلیه ، برداشتن معده یا استفاده از داروهای خاص مانند داروهای ادرار آور است.
بخشهای زیر با جزئیات بیشتری علائم کمبود کلسیم را بررسی می کنند.
مشکلات عضلانی
 
ممکن است فردی با کمبود کلسیم:
•    درد عضلانی ، گرفتگی و اسپاسم
•    درد در ران و بازوها هنگام راه رفتن یا حرکت
•    بی حسی و سوزن سوزن شدن در دست ها ، بازوها ، و پاها و همچنین اطراف دهان
این علائم ممکن است زودگذر باشند ، اما در هنگام فعالیت از بین نمی روند.



علائم شدیدتر ممکن است نشانگرکمبود شدید کلسیم باشد ، که می تواند منجر به موارد زیر شود:
•    تشنج
•    آریتمی
•    مرگ
خستگی مفرط:
مقادیر کم کلسیم می تواند باعث خستگی مفرط شود که شامل کمبود انرژی و به طور کلی، احساس کندی دربدن شود. همچنین می تواند منجر به بی خوابی، سبکی سر ، سرگیجه و مه مغزی باشد - مشخصه آن عدم تمرکز ، فراموشی و گیجی است.
علائم در ناخن و پوست:
کمبود کلسیم پایدار می تواند باعث موارد زیر شود:
•    پوست خشک
•    ناخن های خشک ، شکسته یا شکننده
•    موهای درشت
•    آلوپسی ، که باعث ریزش مو به صورت تکه ای می شود
•    اگزما یا التهاب پوستی که می تواند منجر به خارش یا لکه های خشک شود
•    پسوریازیس
پوکی استخوان :
استخوان ها کلسیم را به خوبی ذخیره می کنند اما برای استحکام به سطح بالایی نیاز دارند. وقتی سطح کلی کلسیم کم باشد ، بدن می تواند مقداری از استخوان ها را منحرف کرده و آنها را شکننده و مستعد آسیب دیدگی کند.
با گذشت زمان ، داشتن مقدار کمی کلسیم می تواند باعث پوکی استخوان ، کاهش تراکم مواد معدنی در استخوان ها شود.
می تواند منجر به پوکی استخوان شود ، که باعث نازک شدن استخوان ها و آسیب پذیری در برابر شکستگی ها ، و همچنین درد و مشکلات در وضعیت قرارگیری بدن می شود.
سالها طول می کشد تا پوکی استخوان و سایر عوارض کمبود کلسیم ایجاد شود.

PMS شدید:
سطح پایین کلسیم با سندرم شدید قبل از قاعدگی (PMS) مرتبط است .
شرکت کنندگان در یک مطالعه 2017 منبع معتبر گزارش دادند که پس از مصرف 500 میلی گرم (میلی گرم) کلسیم روزانه به مدت 2 ماه ، بهبود خلق و خو و کاهش میزان احتباس مایعات وجود دارد .
در سال2019 ، محققان نتیجه گرفتند که مقادیر کم ویتامین D و کلسیم در نیمه دوم چرخه قاعدگی ممکن است در علائم PMS نقش داشته باشد. این تیم پیشنهاد کرد که مکمل ها می توانند به تسکین علائم کمک کنند.
مشکلات دندانی:
وقتی بدن فاقد کلسیم باشد ، آن را از منابع دیگری مانند دندان ها بیرون می کشد. که می تواند منجر به مشکلات دندانی شود ، از جمله:
•    پوسیدگی دندان
•    دندانهای شکننده
•    لثه تحریک شده
•    ریشه های ضعیف دندان
همچنین ، کمبود کلسیم در نوزاد می تواند رشد دندان را مختل کند.
افسردگی:
برخی منابع evidenceTrusted نشان می دهد که کمبود کلسیم ممکن است با اختلالات خلقی، از جمله افسردگی ، در ارتباط باشد . هر چند برای تایید این بیانیه، تحقیقات بیشتری نیاز است.
هر کسی که مشکوک به کمبود کلسیم و ایجاد علائم افسردگی است باید با پزشک مشورت کند. پس از بررسی سطح کلسیم فرد ، پزشک ممکن است یک مکمل کلسیم را توصیه کند.
چه موقع با یک پزشک تماس بگیرید:
کسی که علائم کمبود کلسیم را تجربه می کند باید به پزشک مراجعه کند. پزشک آزمایشاتی را برای تشخیص سطح کلسیم در خون را برای شما می نویسد.
پزشکان هیپوکلسمی یا کمبود کلسیم را غلظت کلسیم خون زیر 8.8 میلی گرم در دسی لیتر تعریف می کنند .
مقدار خوراکی توصیه شده کلسیم برای بزرگسالان 19 تا 50 ساله 1000 میلی گرم است.
بزرگسالان مسن  به مقادیر بیشتری احتیاج دارند: زنان حداقل 51 سال و مردان حداقل 71 سال باید 1200 میلی گرم کلسیم در روز مصرف کنند.
آیا بیماری کمبود کلسیم شایع است؟
در حالی که متخصصان بهداشت هنوز دقیقاً میزان شایع بودن این کمبود را مشخص نکرده اند ، گروه هایی با خطر بالاتر عبارتند از :
•    افراد یائسه
•    افراد مبتلا به آمنوره ، عدم قاعدگی
•    افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز
•    افرادی که رژیم های گیاهی دارند
در ایالات متحده ، دختران  بالای 4 سال ، و به ویژه نوجوانان ، و پسرهای 9-18 سال یا بالاتر از 51 سال نیز ممکن است بیشتردر خطر کمبود کلسیم باشند.
طبق برآوردهای منتشر شده در سال 2015 ، 3.5 میلیارد منبع معتمد در سراسر جهان به دلیل مصرف کم رژیم غذایی در معرض کمبود کلسیم هستند.
در همین حال ، در سال 2013 ، محققان در انگلستان گزارش دادند که کمبود کلسیم هنوز در میان افراد مبتلا به بیماری های مزمن شایع است.
سه سال بعد ، محققان در پاکستان گزارش دادند که در میان 252 شرکت کننده زن 18 تا 51 ساله ، 41٪ کمبود کلسیم و ویتامین D وجود دارد. که 78٪ علائمی از جمله درد در پشت ، پاها و مفاصل دارند.
به طور کلی ، خانم ها  کمتر از مردان از رژیم غذایی خود کلسیم کافی دریافت می کنند. بسیاری از زنان از کمبود کلسیم خود بی اطلاع هستند.
عوارض:
کمبود کلسیم به موارد زیر مرتبط است:
•    مشکلات دندانی
•    افسردگی
•    بیماری های مختلف پوستی
•    درد مزمن مفصل و عضله
•    شکستگی
•    ناتوانی
درمان و پیشگیری:
 
مطمئن ترین و آسان ترین راه برای درمان یا جلوگیری از کمبود کلسیم ، افزودن کلسیم بیشتر به رژیم غذایی است.
برخی از غذاهای غنی از کلسیم عبارتند از:
•    محصولات لبنی ، مانند شیر ، پنیر و ماست
•    لوبیا
•    انجیر
•    کلم بروکلی
•    توفو
•    شیر سویا
•    اسفناج
•    غلات غنی شده
•    آجیل و دانه ها ، از جمله بادام و دانه کنجد
قبل از مصرف مکمل های کلسیم ، با یک پزشک صحبت کنید. مصرف کلسیم بیش از حد، می تواند به هایپرکلسمی تبدیل شود و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، سنگ کلیه ، و دیگر مشکلات جدی سلامتی را به وجود بیاورد.
هنگامی که کمبود کلسیم شدید باشد یا مکمل ها و برنامه های غذایی به نتیجه کافی نرسند ، ممکن است پزشک تزریق کلسیم را تجویز کند.
 
خلاصه
کمبود کلسیم ممکن است در اثر عواملی مانند: رژیم غذایی ، مسائل بهداشتی یا درمان های پزشکی ایجاد شود.
بهترین روش افزودن کلسیم بیشتر به رژیم غذایی است. در صورت عدم نتیجه ، پزشک ممکن است مکمل ها را به صورت قرص خوراکی یا تزریقی توصیه کند.
اکثر افرادی که تحت درمان قرار می گیرند ، طی چند هفته بهبود علائم را تجربه می کنند.

منبع